τετραθειονικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «τετραθειονικό οξύ»

χημ. ανόργανη χημική ένωση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. tetrathionique (acide) < τετρ(α)-* + θειονικός (< θεῖον). Η λ., στον λόγιο τ. τετραθειονικόν, μαρτυρείται από το 1887 στον Αν. Κ. Χρηστομάνο].